Wyzwalacze przeciążeniowe reagują zawsze na prądy w pewnym małym zakresie, w którym mogą być one regulowane. Do łączników na pewien prąd znamionowy stosuje się szereg wyzwalaczy przeciążeniowych o różnych zakresach prądu, tworzących ciąg nieprzerwany prądu do najmniejszej wartości znamionowej łącznika. Tak np. dla łącznika typu N 103 stosuje się aż 11 wyzwalaczy o różnych zakresach prądu. Jeżeli trzeba dobrać łącznik z wyzwalaczami np. do silnika o mocy 1 kW, napięciu 380 V i prądzie 2, 8 A, to należy dobrać łącznik N 103 z wyzwalaczami o zakresie 2, 6—3, 5 A, w którym zawiera się prąd znamionowy silnika. Po zainstalowaniu łącznika należy dokładnie wyregulować wyzwalacze za pomocą specjalnego kółeczka lub śrubki, tak aby otrzymać prąd 2, 8 A. Dopiero wówczas łącznik będzie stanowił właściwe zabezpieczenie silnika przed przeciążeniem. Wyzwalacze przeciążeniowe mogą służyć również jako zabezpieczenie przed ponownym zamknięciem wyłącznika wówczas, gdy wyłączenie jego nastąpiło wskutek przeciążenia. Wyzwalacze takie powinny być wyposażone w urządzenie ryglujące, które uniemożliwia przez odpowiedni zatrzask ponowne zamknięcie wyłącznika. Zmusza to osobę obsługującą silnik do znalezienia przyczyny uszkodzenia, a dopiero po jej usunięciu i odryglowaniu wyłącznika za pomocą specjalnej dźwigienki — do ponownego włączenia silnika.