Podczas rozbiórki nie należy uderzać części żeliwnych (np. tarcz łożyskowych) bezpośrednio młotkiem, lecz jedynie przez podkładkę. Nie należy również uderzać w wał silnika tak, ażeby uderzenia te przenosiły się na łożyska toczne. W takich przypadkach wał trzeba po przeciwnej stronie podeprzeć drewnem lub oprzeć o drewnianą belkę lub filar. Lepiej jest w ogóle unikać uderzeń młotkiem. Przed przystąpieniem do rozbiórki należy pooznaczać rysą zrobioną przecinakiem lub dwoma (albo większą liczbą) punktami poszczególnych części silnika (np. tarczę i kadłub), tak aby po ponownym złożeniu silnika miały one poprzednie położenie względem siebie. Zdejmowanie tarcz łożyskowych. Najpierw należy zluzować śruby lub nakrętki mocujące tarcze łożyskowe. Następnie tarcze podważa się za pomocą śrubokręta lub specjalnie przeznaczonego do tego celu kawałka zagiętego na końcu płaskownika. Bardzo ciężkie tarcze łożyskowe są odpychane od kadłuba specjalnymi śrubami odporowymi. Jako śruby odporowe stosowane są śruby mocujące tarczę. Śruby te wkręcane są w otwory w brzegu tarczy, nagwintowane takim samym gwintem jak śruby mocujące. Opierają się one o kadłub i odpychają tarczę od kadłuba. Takich otworów do śrub odporowych rozmieszczonych równomiernie na obwodzie tarczy powinno być dwa lub trzy.