Nauczanie metodą Montessori można praktykować już od urodzenia aż do 12 roku życia. W zamian bezwzględnych badań i testów, raport i opinia o dzieciach formowana jest w kształcie prezentacji ze szczegółowym opisem talentów i słabości podopiecznych. Podczas procesu edukacji decyzje o poprawie słabych stron i personalnym sposobie ich urzeczywistnienia podejmowane są na bieżąco.
Fenomenem tej metody jest fakt, iż proponuje ona indywidualną pracę z dzieckiem. Nauka odbywa się we własnym tempie, a nauczyciel wciela się w role przewodnika a nie wykładowcy. Jednym z podstawowych celów tej nauki jest zużytkowanie naturalnej ochoty dziecka do nauki, nie kładąc nacisku na rywalizację gdy podopieczny nie jest przygotowany oraz dostatecznie dojrzały.
Całym podejściem stosowanym w metodzie Montessori jest to, że dzieci uczą się w zupełnie inny sposób niż dorośli. Lekcje są celowo zaprojektowane do naturalnych potrzeb dzieci, pozostając w stosunku do wolności, świadomości obowiązków i niezależności.
Nauczyciele metody Montessori przed zaprezentowaniem dziecku nowego zagadnienia kładą duży nacisk na objaśnienie i przedstawienie go w klarowny sposób podopiecznemu. Po prezentacji dziecku dawana jest możliwość swobodnego korzystania ze świeżo nabytej wiedzy, pobudzając dziecka wyobraźnię i ograniczając ucznia tylko wtedy gdy występuje realne zagrożenie dla podopiecznego lub otoczenia.
Każda czynność jest uważnie dobrana i toruje drogę do kolejnych działań i pojęć. Dzieci są motywowane do ciągłego powtarzania zagadnień, do momentu znudzenia. Wówczas jest to znak do zainicjowania nowego etapu, gdyż dziecko jest już odpowiednio przygotowane do podjęcia się kolejnego zagadnienia.