Jako zabezpieczenie przed trwałym przeciążeniem stosuje się wyzwalacze przeciążeniowe, zwane również przekaźnikami przeciążeniowymi, cieplnymi lub termicznymi. Podstawową część tych wyzwalaczy stanowią paski złożone z dwu różnych metali o niejednakowych współczynnikach rozszerzalności liniowej, zwane paskami bimetalowymi. Przez paski te przepływa prąd roboczy wyłącznika (lub część jego), powodujący ich nagrzewanie, pod wpływem którego metale wydłużają się niejednakowo i pasek o większym współczynniku rozszerzalności wygina się w kierunku metalu o mniejszym współczynniku rozszerzalności. Dopóki przez pasek przepływa prąd znamionowy danego wyzwalacza lub prąd mniejszy od niego, dopóty wygięcie paska jest niewielkie. Gdy prąd jest większy niż prąd znamionowy, wówczas pasek wygina się jeszcze bardziej i zwalnia zapadkę wyłącznika lub rozwiera zestyki w obwodzie cewki elektromagnesu, przez co powoduje otwarcie wyłącznika. Ponieważ pasek bimetalowy nagrzewa się powoli, więc otwarcie wyłącznika następuje nie od razu, lecz po upływie pewnego czasu od chwili włączenia prądu. Im większe jest natężenie prądu, tym prędzej nagrzewa się pasek i tym prędzej następuje wyłączenie.